شب جمعه‌ای که گذشت، تصمیم گرفتم برای شادی ارواح طیبه‌ی شکمم، میکادو درست کنم ^_^

دستورهای مختلفی براش وجود داره. آخرین باری که یادمه میکادو درست کردم، هنوز دانشجو بودم و یه چند تایی بردم بیمارستان و موقع رست با بچه‌ها خوردیم. باور نمی‌نمودند که بنده از این هنرها داشته بوده باشم. آخه مگه بچه‌مثبتا، مذهبیا، خشک و رسمیا، ساده و معمولیام بلدن از این کارا بکنن؟ نچ! نچ!

خلاصه خیلی وقت از اون موقع گذشته و من یادم نیست با کدوم دستور درست می‌کردم. این بار با دستوری درست کردم که آرد نخودچی داشت و خب خیلی به مذاقم خوش نیومد.

نان میکادو و شکلات سفیدی که در تصویر می‌بینید، مال قرن‌ها پیشه. تا جایی که یادمه نون میکادو رو هشت تومن و تخته‌ی کامل (یک کیلو) شکلات سفید رو کمتر از سی تومن خریده بودم. ولی خب اقلام پرمصرفی نیستن و تا حالا دووم آوردن. پ هایی که نوشتم رو عکس، یعنی پیمانه؛ البته بجز پ کاکائو که یعنی پودر کاکائو که تو دستور به مقدار دلخواه بود و من چون تموم کرده بودم، فقط قوطی خالیشو گذاشتم تو عکس :دی

آردو تفت میدیم:

آرد نخودچی اضافه می‌کنیم و یه‌کم دیگه تفت میدیم. روغن و کره رو اضافه می‌کنیم:

از رو حرارت برمی‌داریم، پودر قند رو اضافه می‌کنیم و اگه لازم بود (جایگزین پودر کاکائو) جهت خوش‌رنگ شدن عکس، یه‌کم عکسم دستکاری می‌کنیم 😁:

همینجور داغ داغ، روی یکی از نون‌ها دو برابر مقدار لازم حلوا می‌مالیم تا خودمون هم نتونیم بیشتر از یکی بخوریم و سریع دلمون رو بزنه =) بعد نون بعدی رو میذاریم روش و فشار میدیم و حلوا می‌مالیم و نون میذاریم و فشار میدیم و حلوا می‌مالیم و نون میذاریم و فشار میدیم و... تا به ارتفاع دلخواه برسیم. مثلا من با این حجم حلوا پنج تا نون گذاشتم، دفعه‌ی بعد که حلوا رو کمتر کنم، احتمالا شیش تا نون می‌ذارم:

میذاریم تو یخچال و یه چیز نسبتا سنگین هم روش میذاریم و مثلا سه ساعت و در اصل یک ساعت بعد درش میاریم، چون علی و ریحانه سرزده اومدن و زود میرن و نمیشه ریحانه میکادو نخورده بره که :)) یه ذره شکلات بن‌ماری می‌کنیم و روی لایه‌ی بالایی می‌زنیم. میشه با شکلات سفید بن‌ماری‌شده هم روش چند تا خط اریب انداخت که شبیه بیرونیا بشه، ولی چون حوصله نداریم، شکلات سفید رو استفاده نمی‌کنیم و برای یک قرن دیگه تو یخچال نگه می‌داریم =))

دیگه بعد این همه غیبت، گفتم حداقل دو تا پست که بذارم :)

کیک انار:

مدت زیادی بود که هی خانواده‌ی محترم انار می‌آوردن و می‌خوردن و من نگاه می‌کردم. آخه من انار دوست ندارم. یعنی نمی‌دونم چطوریه که کلا میوه‌های بهشتی رو دوست ندارم! میوه‌های بهشتی شامل سیب، انار، انگور و انجیر. عسل هم میوه نیست ولی بهشتیه و دوستش ندارم :| خلاصه اینکه تصمیم گرفتم نذارم سهم انارم به بقیه برسه و یه روز دست‌به‌کار شدم و چند تا انار رو آب گرفتم و با دستور یه کیک معمولی (کیک پست قبل) یه کیک پختم و به‌جای شیر توش آب‌انار ریختم. یه کرم انار هم از پاپیون پیدا کردم و درست کردم که ای کاش نمی‌کردم، آب‌انارم حیف شد :( توش نشاسته‌ی ذرت و آب‌انار و شیر و وانیل و شکر داشت و فکر کنم به خاطر نشاسته‌ی ذرت دوستش نداشتم. نمی‌دونم اگه به‌جاش مثلا پودر کاسترد می‌زدم خوب میشد یا نه، شاید یه‌بار با مقدار خیلی کم اینم امتحان کردم.

خود کیک خوب شد، خوشمزه بود، البته هم تو کیک، هم تو کرمش رنگ خوراکی قرمز ریختم، وگرنه رنگ کیک به‌خاطر فقط آب انار اینطوری نمیشه.

+ نمی‌دونم واقعا، بقیه چطوری عکسای قشنگ می‌گیرن از خوراکی‌هاشون :(

بعد از مدت‌ها اومدم با یک کیک بسیار بسیار لذیذ ^_^ این شما و این کیک خیس شکلاتی:

این کیک همون‌طور که از اسمش پیداست، خیس و شله و من با قاشق می‌خورمش :)) ولی بقیه با چاقو و چنگال. قبلا هم کیک خیس گذاشته بودم اینجا (کلیک) ولی اون دفعه انقد خیس نبود و مایعی هم که روش ریختم فرق داشت. این خیلی خیس‌تر و خوشمزه‌تر شده :)

این دستوریه که من از پاپیون برداشتم استفاده می‌کنم، ولی به نظرم با هر دستور کیکی میشه درست کرد، فقط آخرش باید اون مایعی که میگم رو روش بریزیم. دستورش رو برای خودم اینجا میذارم که گم نکنم.

مواد خود کیک:

شیر یک پیمانه/ شکر یک پیمانه (من کمتر می‌ریزم)/ روغن سه‌چهارم پیمانه (من نهایتا نصف پیمانه می‌ریزم)/ آرد دو پیمانه/ تخم‌مرغ چهار عدد (من پنج تا می‌زنم)/ پودر کاکائو سه قاشق غذاخوری (من به دلخواه گاهی کم و گاهی زیادش می‌کنم)/ بیکینگ‌پودر یک قاشق غذاخوری (من دو قاشق می‌ریزم)/ وانیل یک قاشق غذاخوری

مواد مایعی که بعد از پخت باید روی کیک بریزیم:

شیر یک لیوان/ شکر سه‌چهارم لیوان (من کمتر می‌ریزم)/ پودر کاکائو چهار قاشق غذاخوری/ روغن نصف پیمانه (من روغن نمی‌ریزم معمولا و به‌جاش خامه‌ی صبحانه می‌ریزم، ولی با روغن هم درست کردم و بد نشده)/ شکلات تخته‌ای هم تو دستورش نبود و من می‌ریزم گاهی.

تو دستور نوشته همه رو با هم مخلوط کنین، ولی من قبل از اضافه کردن خامه یه‌کم حرارت هم میدم رو بخار کتری.

کیک رو معمولی می‌پزیم (بدون جدا کردن زرده و سفیده) و بعد از پخت، وقتی هنوز داغه با یک شیء تیز سوراخ‌سوراخش می‌کنیم. (میگن با خلال دندون، ولی من با میخ فولادی سوراخ می‌کنم، چون مایع مذکور از سوراخ خلال دندون راحت نمیره تو.) بعد مایع رو در همون حالت که کیک داغه روش می‌ریزیم و اگه خود مایع هم گرم باشه که چه بهتر، چون راحت‌تر به خورد کیک میره و خیس‌تر هم میشه.

+ لوگویی که برای یلووین درست کرده بودم تو گوشی قبلیم بود که دزدیده شد و متعجبم که تو صندوق بیان بارگذاریش نکردم قبلا. حالا فعلا لوگو هم ندارم :)

ابتدا این سه تا را می‌پزیم

سپس از وسط نصف کرده و با آب‌قند کمی نم‌دار می‌کنیم

سپس روی یک لایه خامه گذارده و لایه‌ی دیگر را روی آن قرار می‌دهیم

تزئین می‌نماییم

هر دفعه میگم غلط کردم، غلط کردم، دیگه کیک تزئین نمی‌کنم؛ اما بعد یه مدت باز به سرم می‌زنه و خودمو میندازم تو هچل. اگه الان بیاین خونه‌مون، می‌تونم به صورت تصویری و زنده، انفجار هسته‌ای رو بهتون نشون بدم! جالب اینجاست که از بس مراحل آماده‌سازیش، به خصوص خامه، برام سخته، دیگه به مرحله‌ی تزئین که می‌رسم کم میارم و فقط سنبل می‌کنم که تموم شه بره!

این کیکو هدهد سفارش داده واسه‌ش بپزم، برای روز ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه، به قول معروفِ جدید! روز عشق! البته با چند روز تاخیر :)

شیرینی رو هم درست کردم به عنوان دورخیز برای شیرینی عید غدیر؛ ولی به این نتیجه رسیدم که من غلط بکنم از این کارا بکنم!

و همچنان درجه کیفیشون سه به بالاست!

مامان، آقای، حجت خونه نیستن. مهندسم رفته بیرون که مثلا زود برگرده. گفتم یه چیزی بیار بخوریم. میگه بگو چی. گفتم فقط من باید بگم چی؟ خودت نمی‌تونی یه‌بار فکر کنی شام چی بخوریم؟ میگه اگه نگی نمیارم! شام هم نمی‌خورم :|

حالا باز هم "خدایا جی بپزم"های خانوما رو مسخره کنین و براش جوک بسازین!